De laatste tijd is er zoveel aan het veranderen,
in de wereld
bij mij thuis
inwendig
bij mijn kinderen
Soms vind ik het moeilijk te volgen
Andere momenten geeft het me hoop
De mondmasker plicht voor kinderen, hoewel het niet kwam als een verrassing, heeft er toch serieus op ingehakt. De aanloop naar de vaccinatie van de kinderen is ingezet, het wordt de realiteit binnenkort. Ik heb er letterlijk hart pijn van.
Het is een dagelijkse oefening in ieder zijn waarheid laten ervaren en keuzes te laten maken vanuit dat gegeven.
Het is een dagelijkse oefening in bij mezelf blijven.
Het is een dagelijkse oefening om te kijken ... wat kan ik doen? Wat is waardevol? En vooral dat roept me nu tot actie. En niet langer facebook hero... echte actie.
Hoe kun je zeggen aan je kinderen dat ze het mondmasker niet hoeven te dragen omdat het schadelijk is voor hun gezondheid en hun ontwikkeling, en er tegelijk zelf 1 dragen? Wat een angsten komen hierboven om voor het eerst een winkel binnen te stappen, waar een mondmasker verplichting aan de deur hangt, en er gewoon geen te dragen. Het daagt me uit tot veranderingen. Naar de markt gaan voor boodschappen in plaats van de supermarkt. Niet telkens naar de action hollen als ik opnieuw knutselgerief nodig heb. Op zoek gaan naar kleine ondernemingen die net als ik de diversiteit en vrijheid binnen de maatschappij willen behouden. Dit en veel meer.
Die uitnodiging voor de parallelle maatschappij.
Wat rest ons nog als we tegen de gevestigde macht zijn. De macht die dagelijks beschuldigd wordt door slachtoffers; van ritueel kindermisbruik, van oorlogen, van misdaden, van trafficking, ... De macht die zich er niet voor schaamt om eens een paar duizend mensen op te offeren, omdat ze het als hun taak zien de mensheid in 'goede banen' te begeleiden.
Voor mij is het genoeg
Vanaf nu ga ik veel van mijn energie stoppen in het wegstappen uit dat systeem. Stap per stap.
Deze dingen kunnen niet overhaast gebeuren, dat maakt ze echter niet minder nodig. Ik weet dit eigenlijk al vele jaren, en toch, het comfort van bepaalde dingen hield me dan vast. Een mooi voorbeeld hiervan is de google agenda, met het automatische boekingssysteem via mijn website. Privacy met google = 0! En toch ervoor kiezen dit te gebruiken voor het 'gemak'. Heb ik al ooit naar alternatieven gezocht: neen. Nu roept het echter heel sterk en ga ik terug over naar een papieren agenda en mails voor de opvolging van sessies. Enkele fouten die de laatste weken gebeurden met het boekingssysteem zijn voor mij het ultieme bewijs dat dat de juiste weg is. Meer info volgt in een andere mail, want hier wil ik nu vooral mijn hart eens luchten ;)
Een ander voorbeeld is Facebook. Oh al jaren wil ik er eigenlijk van weg... En toch is er altijd iets die me tegenhoudt. Ik neem nu een 'pauze'. Enkel vooraf ingeplande posts via de business pagina worden aangeboden. Heerlijk voelt het. Ik heb plots zoveel tijd over ... en de grote vraag die rest is: heb ik het echt nodig voor mijn zaak, of is het voor velen een verademing om eruit te stappen. Uit het scrollen zonder nadenken door iemand anders zijn/haar leven? Om de hero te zijn van de dag met je kwetsende comments? Strijdend voor je gelijk? Vanuit je veilige zetel. Lekker anoniem ... of van achter een foto. Je digitale identiteit. Je foto's die vrijgegeven worden zodat we binnenkort overal ter wereld te volgen zijn. Ik zeg nee dank je.
We gaan de TV hier naar boven verplaatsen. Een aparte kamer, helemaal voor het DING alleen. Zodat de leefruimte terug een plek wordt van lezen, van spelen, van eten, van verbinden. En wil iemand een film kijken: prima, kun je lekker boven in alle rust doen. Heerlijk toch. En weet je wat me het meest verbaasde? Dat de kinderen het direct een fantastisch idee vonden. Actie dus!
De mondmasker plicht voor kinderen ... we eindigen waar we gestart zijn. In een zoom gesprek met de school zondag 5 december startte de directrice met de boodschap: ik had dit helemaal niet zien aankomen. En ze vervolgde met de boodschap dat er verdeeldheid is in wat mensen denken van de maatregel, dat ze die zullen volgen, en zoveel mogelijk zullen proberen in te zetten om spreiding van de kinderen, op grote ruimtes, op verluchten.
Toch kwam het hard binnen bij mij ... je durft hier dus geen standpunt innemen? Hoe politiek correct moeten we altijd zijn.
Ja maar ... hoorde ik veel
Als school is het moeilijk ...
Als steinerschool sta je al vaak buiten de maatschappij ...
Bullshit
Dit voelt voor mij niet langer veilig. Wat na de kerstvakantie? De mondmaskers zullen miraculeus verdwijnen? De tests en vaccins komen er niet aan? De verdeeldheid die heerst onder de volwassenen zal er ook komen onder de kinderen? Verschrikkelijk.
Zoals we echter weten groeit de lotusbloem uit de modder... en exact 1 jaar nadat mijn dochter in thuisonderwijs stapte volgt nu ook mijn zoon. Gesprek met de papa. Met de nodige vriendinnen. Oprichten van een groepje gelijkgestemden. De tijd is gekomen. En daar ben ik heel dankbaar voor. Ik ben dankbaar voor de mensen die op mijn pad zijn gekomen de laatste jaren. Ik ben zoooo dankbaar voor alle inzichten. Ik ben dankbaar voor de uitdagingen. Ik ben dankbaar voor de gemaakte keuzes. Ik ben dankbaar dat we als mensheid en als bewoners van de aarde tot ons uiterste best worden gedwongen op dit moment. En ik vind het hartverwarmend om te zien welke prachtige initiativen geboren worden.
Doe zo verder!
Ik voel dat we hier nog veel in zullen betekenen voor elkaar.
Ik ben nu vooral dankbaar voor jullie ... voor het lezen ... de tijd nemen: om mij even mijn hart te laten luchten. En weet dat je altijd hetzelfde mag doen bij mij. Welkom voor een tasje thee als je er nood aan hebt.
Comentários