Van ‘aha!’ tot actie – 10 inzichten die mijn leven verrijkten

In deze blog wil ik de 10 dingen delen die mij enorm geholpen hebben in mijn leven, kleine en grote inzichten of acties. Dit lijstje is geen vast recept, geen exacte kopie van wat voor jou werkt, maar een uitnodiging om na te denken, te voelen en misschien zelfs te experimenteren met wat voor jou resoneert. Iedereen volgt zijn eigen pad, en het is belangrijk om die diversiteit in onszelf en anderen te omarmen. Wat voor mij werkt, hoeft niet voor jou te werken, maar hopelijk inspireert het je om jouw eigen weg te vinden.

Klaar?

Dan vliegen we erin...

1. Leven naar mijn Waarden en niet naar andermans Verwachtingen

Toen ik net begon met loopbaanbegeleiding, hoorde ik constant het woord ‘waarden’. Wat is dat nu toch? dacht ik. Weer zo’n methodiek waar mensen gek van worden? Maar nee, het bleek juist een van de meest boeiende pijlers van zelfinzicht te zijn.

Wat drijft jou om ’s ochtends uit bed te stappen? Waarom ga je fluitend naar de ene afspraak en sleep je jezelf met tegenzin naar de andere? Het antwoord ligt in je waarden. Het ontdekken ervan is een proces, een zoektocht naar jezelf.

Jarenlang dacht ik dat mijn belangrijkste waarde ‘vrijheid’ was. Maar na een reeks verdiepende oefeningen – en door het leven zelf – ontdekte ik dat dit niet klopte. Wat ik écht nodig had, was persoonlijke ontwikkeling. Groeien, verdiepen, veranderen, mezelf telkens opnieuw uitdagen en ontplooien. Vandaar dat mijn job als coach zo goed bij me past: het laat me telkens een nieuwe laag ontdekken. Mijn volgende kernwaarde is verbinding, als zelfstandige heb ik daarom erg moeten groeien in het afbakenen van mijn tijd want dat maakt me echt gelukkig. Ook gezondheid scoort erg hoog, ik voel het heel snel als door stress of een andere factor dat even wat minder op de voorgrond staat! Vooral de oefening van het verliezen van die waarde deed me nadenken, hoe snel je levenskwaliteit kan verminderen als je gezondheid het laat afweten.

Nu probeer ik in elk aspect van mijn leven – mijn gezin, mijn vrienden, mijn werk – zoveel mogelijk trouw te blijven aan mijn kernwaarden. En als dat niet lukt? Dan onderzoek ik hoe ik daar anders mee om kan gaan. Te lang heb ik geprobeerd te voldoen aan de verwachtingen van mijn vader, de maatschappij, het beeld van hoe een vrouw van in de dertig of een moeder ‘zou moeten zijn’. Maar sinds ik mijn eigen waarden écht ken, weet ik wat mij gelukkig maakt.

Tegen mijn kinderen kan ik nu zonder schuldgevoel zeggen: "Ik heb even een paar uur alleen nodig om iets te integreren." Omdat ik wéét dat dit me een leukere, speelsere moeder maakt de rest van de tijd.

Zelfzorg is onmogelijk als je niet weet wie die ‘zelf’ is en wat die écht belangrijk vindt. De mooiste zin die ik ken, blijft: "Wees jezelf, er zijn al zoveel anderen." Klinkt simpel, en toch is het één van de moeilijkste en meest bevrijdende ontdekkingen in het leven.

2. Leven met de seizoenen: de zon omarmen en de natuur als gids

   
   
   
   

   

   Zonsopgang vertelt ons systeem dat het tijd is om energie aan te maken!

   
   

Een volgende grote verandering in mijn leven was het steeds bewuster worden van de wereld om me heen. Niet alleen van de mensen en wat zij hebben gecreëerd, maar ook van datgene wat er al eeuwen is en altijd zal blijven. Denk aan de zon, water, lucht… Dit zijn de natuurlijke elementen die ik steeds meer ga omarmen en verbinden.

Laatst volgde ik een challenge waarin ik de zon als trouwe bondgenoot in mijn welbevinden leerde inzetten. Onze interne klok heeft namelijk behoefte aan de verschillende lichtsoorten die gedurende de dag aangeboden worden om goed te functioneren. Al het ‘junklicht’ verwart ons en verstoort ons ritme. Het gaf me nog meer motivatie en kennis om mee aan de slag te gaan. Logisch, het resoneert.

Nu leef ik veel meer met de seizoenen. Ik eet zoveel mogelijk seizoensgebonden producten, ga meer naar binnen tijdens de winter, en meer naar buiten tijdens de zomer. De lente is voor mij een tijd van schoonmaak en zaaien, de herfst is de tijd van oogsten. Iedere ochtend en late namiddag probeer ik even buiten te komen, te wandelen, op blote voeten in het gras te staan, en verbinding te maken met de dieren om ons heen.

Steeds vaker zoek ik geen advies van verre landen, maar verbind ik me met het hier en nu. Lokaal. Tijdsgebonden. Ik voel al jaren dat de zon vaak als een ‘boeman’ wordt afgeschilderd, terwijl ik geloof dat wij zijn vergeten hoe we er op een gezonde manier naar moeten kijken.

Deze stap heeft me veel rust gebracht. Het helpt me vertragen en relativeren. Alles heeft zijn eigen tijd en moment. Soms zijn er prachtige bloemen, en soms zijn er verdorde bladeren. Daar zit geen oordeel op. Soms is het zonnig, andere dagen regent het. Soms is het dag, dan weer nacht. We hoeven dat niet vast te houden; alles komt terug en alles verdwijnt. Net zoals met emoties en de situaties die we in ons leven meemaken.

3. De kracht van mijn gedachten en woorden

   
   

Toen de wet van de aantrekkingskracht op mijn pad kwam, voelde ik meteen dat het resoneerde. Ik dook er volledig in – op z’n Amerikaans: wat jij denkt, is wat je aantrekt. Het klonk zo simpel en krachtig. Maar naarmate ik er dieper in dook, ontdekte ik dat het niet zo zwart-wit is. Ja, onze gedachten en overtuigingen beïnvloeden onze realiteit, maar er spelen veel meer factoren mee. We hebben allemaal thema’s die ons uitdagen, lessen die op ons pad komen, patronen die zich herhalen totdat we ze doorzien en overstijgen. Groei is essentieel, en zonder die groei blijven we vastzitten – en dat maakt ons uiteindelijk niet gelukkig.

Toch heb ik een aantal cruciale inzichten uit deze wet gehaald. Eén daarvan is de kracht van woorden. Wat we uitspreken, heeft een enorme invloed op hoe we ons voelen en wat we in onze omgeving creëren. Roddelen, liegen, klagen – het lijkt onschuldig, maar het heeft een negatieve impact, niet alleen op anderen, maar vooral op jezelf. Je zet een energieveld neer waarin negativiteit kan groeien. Je raakt verstrikt in lage frequenties en trekt meer situaties aan die daarbij passen.

Ook het constant focussen op wat niet goed loopt, werkt tegen ons. Natuurlijk is het menselijk om problemen te zien en uitdagingen te voelen. Maar wanneer we blijven hangen in een narratief van tekort, tegenslag of frustratie, versterken we dat alleen maar. We trekken meer van datzelfde aan, simpelweg omdat onze aandacht erop gericht is.

Wat wél werkt? Leren waarnemen zonder oordeel. Helder zien wat er in het hier en nu is, zonder het direct te labelen als ‘goed’ of ‘slecht’. Aanvaarden wat is, en tegelijkertijd bewust kiezen waar je naartoe wilt. Dromen zijn prachtig, maar het zijn niet alleen de gedachten die het doen – er is actie nodig. Niet vanuit angst of tekort, maar vanuit vertrouwen. Wanneer je duidelijk voelt waar je naartoe wilt en daarop afgestemde acties onderneemt op het juiste moment, dan kunnen er wonderen gebeuren.

Een belangrijke oefening hierin is om te kijken naar de invloeden in je leven. Met welke mensen omring je je? Voel je je opgeladen en geïnspireerd na een gesprek, of leeg en vermoeid? Welke podcasts luister je? Zijn ze voedend en motiverend, of brengen ze je onbewust in een sfeer van negativiteit of angst? Wat zie je dagelijks in je sociale media-feed? Scroll je vooral langs berichten die je laten vergelijken, die je onzeker maken, of die drama uitvergroten? Of word je gevoed door inspirerende inzichten, nieuwe perspectieven en positieve verhalen?

Jouw omgeving en de boodschappen die je dagelijks ontvangt, beïnvloeden hoe je denkt en voelt. En hoe je denkt en voelt, beïnvloedt wat je aantrekt. Door bewuster te kiezen met welke woorden je spreekt, welke gedachten je voedt en met welke energie je je omringt, kun je stap voor stap een realiteit creëren die écht bij je past.

4. Ik doe altijd mijn best

De Four Agreements zijn vier levensprincipes uit het boek van Don Miguel Ruiz, gebaseerd op de wijsheid van de Tolteken. Ze vormen een krachtige leidraad voor een vrijer en authentieker leven. De vier principes zijn:

Wees onberispelijk in je woorden – Spreek met integriteit. Gebruik de kracht van je woorden om waarheid en liefde te verspreiden, niet om te oordelen of schade aan te richten. (Zie ook punt 3: de invloed van woorden en de wet van de aantrekkingskracht.)

Neem niets persoonlijk – Wat anderen zeggen of doen, zegt meer over hen dan over jou. Jij hoeft hun overtuigingen of emoties niet over te nemen.

Maak geen aannames – Vraag door in plaats van te veronderstellen. Aannames leiden vaak tot misverstanden en onnodig lijden. (Zie ook punt 3: hoe je gedachten en overtuigingen je realiteit beïnvloeden.)

Doe altijd je best – Geef elke dag het beste van jezelf, binnen de omstandigheden van dat moment.

Voor mij was vooral de vierde afspraak een gamechanger: Always do your best.

Hoe vaak denken we niet uit boosheid, verdriet, slachtofferschap of machtsstrijd dat we maar beter iets minder kunnen doen? Dat we iets niet ‘verdienen’ of dat we de ander kunnen ‘straffen’ door minder moeite te doen? Maar de enige persoon die je daarmee echt tekortdoet, ben jijzelf.

Als je altijd je best doet, blijf je in je kracht staan. Je bent eerlijk tegenover jezelf. Je spreekt je waarheid, en die vertaalt zich in actie. Maar wat ‘je best doen’ betekent, verschilt van moment tot moment. Soms ben je vol energie, soms ben je moe of ziek. De ene persoon bloeit op in de vroege ochtend, de ander functioneert beter in de avond. Het heeft geen zin om jezelf te dwingen tot een standaard die niet past bij je huidige staat van zijn.

Dit inzicht heeft me geleerd om echt naar mezelf te luisteren. Mijn best doen betekent niet altijd ‘harder werken’ of ‘meer geven’. Soms betekent het juist pauzeren, vertragen, of toegeven dat iets even niet lukt. Door deze afspraak in mijn leven te integreren, focus ik me minder op wat anderen doen en meer op mijn eigen pad – en dat brengt me zoveel meer rust en kracht.

5. Mededogen, van last dragen naar werkelijke verbinding

Mededogen is voor mij een van de krachtigste veranderingen in mijn leven geweest. Het heeft me geleerd om situaties en mensen niet langer te benaderen vanuit medelijden of onverschilligheid, maar vanuit een diepe, open verbinding.

Laatst kwam mijn vader nog eens naar voren in een opstelling. De representant begon zijn verhaal te vertellen, en meteen voelde ik als klein meisje: ik kan het niet nog eens horen. Het was genoeg. Ik had zijn lasten lang genoeg gedragen. En dát is precies wat mededogen niet is.

Mededogen betekent niet dat je de pijn van een ander overneemt of dat je jezelf opoffert. Het betekent ook niet dat je je afsluit of ongevoelig wordt. In de boeddhistische visie wordt mededogen (karunā) gezien als het vermogen om het lijden van anderen te erkennen zonder erin meegezogen te worden. Je voelt de pijn, maar je wordt er niet door overweldigd. Je blijft geworteld in je eigen kracht, terwijl je met een open hart aanwezig bent.

Dit besef is niet alleen van toepassing op mensen, maar op alles om me heen. Hoe kan ik met mededogen kijken naar dieren, naar de natuur, naar de structuren en systemen waarin we leven? Mijn keuze voor veganisme is daar een direct gevolg van. Ik wil geen deel uitmaken van onnodig leed, en dus kies ik bewust voor een levensstijl die zoveel mogelijk afgestemd is op respect en zorg. Niet alleen voor de dieren, maar ook voor de aarde en mezelf.

Oefening: Mededogen in Actie

Wil je meer mededogen ontwikkelen in je dagelijkse leven? Probeer deze oefening:

Breng iemand in gedachten – Kies een persoon met wie je moeite hebt, iemand die je irriteert of die je onrecht heeft aangedaan.

Zie hun menselijkheid – Stel je voor dat deze persoon ooit een klein kind was, met dromen en angsten. Wat zou hun pijn kunnen zijn?

Zeg innerlijk een zin van compassie – Bijvoorbeeld: Moge jij gelukkig zijn. Moge jij vrij zijn van lijden. Moge je rust vinden.

Kijk of je dit kunt uitbreiden – Kun je deze houding meenemen naar dieren, naar de natuur, naar de systemen waarin je leeft? Hoe kun je handelen vanuit compassie zonder jezelf te verliezen?

Door dit dagelijks te oefenen, leer je om niet vanuit boosheid of veroordeling te reageren, maar vanuit een plek van kracht en begrip.

6. Ik ben altijd mede verantwoordelijk voor wat er gebeurd

Ho'oponopono leerde me een van de meest bevrijdende inzichten: ik heb altijd een aandeel in wat er gebeurt. Niet vanuit schuld, maar vanuit verantwoordelijkheid en kracht. Dit eeuwenoude Hawaiiaanse vergevingsritueel draait niet om de ander veranderen, maar om het opruimen van de blokkades in jezelf, zodat situaties op een natuurlijke manier kunnen helen.

Toen ik hier voor het eerst over las, voelde ik intuïtief dat dit iets groots was. Om dieper te begrijpen hoe het werkt, volgde ik een opleiding in Amsterdam, waar ik echt de diepte in ging. Het boek Zero Limits van Joe Vitale gaf me nog meer inzicht in hoe deze methode niet alleen interpersoonlijke relaties, maar ook onze eigen beperkende overtuigingen kan transformeren.

Door de vier zinnen—Het spijt me. Vergeef me alsjeblieft. Dank je. Ik hou van je.—te herhalen, kon ik steeds meer verantwoordelijkheid nemen voor wat zich in mijn leven afspeelde. Niet door controle, maar door los te laten. Ik zag hoe situaties veranderden zonder dat ik anderen hoefde te overtuigen of discussies hoefde te voeren.

Ik pas het nog steeds dagelijks toe, in kleine en grote dingen. Of het nu gaat om een gespannen gesprek, een innerlijk conflict of een lastige situatie: ik keer naar binnen en reinig mijn eigen stuk. Ho'oponopono herinnert me eraan dat de wereld een spiegel is—en dat echte verandering altijd in mezelf begint.

7. Ik kies voor echte contacten en investeer hier voldoende in

Mensen hebben elkaar nodig. We spiegelen ons aan elkaar, groeien door de relaties die we aangaan, en vinden steun in verbinding. Lange tijd dacht ik dat ik het allemaal alleen moest doen, dat sterk zijn betekende dat ik niemand nodig had. Maar hoe meer ik me durfde openstellen, hoe meer ik ontdekte dat echte verbinding net mijn kracht vergrootte.

Mijn gezin

Ouder worden heeft me veel geleerd over verbinding. Het is een dans tussen nabijheid en loslaten, tussen leiding geven en ruimte laten. Mijn kinderen leren me dagelijks om aanwezig te zijn, om écht te luisteren en niet alleen te horen. Ik durf nu ook eerlijk te zeggen wanneer ik tijd voor mezelf nodig heb, wetende dat dat me een betere moeder maakt.

Vrienden en familie

Niet alle relaties zijn voor het leven, en dat is oké. Vroeger vond ik het moeilijk om vriendschappen los te laten, maar nu besef ik dat sommige mensen tijdelijk een rol spelen en dat het net gezond is om relaties die niet meer kloppen, te laten gaan. Tegelijkertijd koester ik de vrienden die blijven, de mensen met wie ik zonder maskers kan praten en lachen. Familiebanden zijn niet altijd eenvoudig, maar ik heb geleerd om er met openheid en mildheid naar te kijken, zonder mezelf te verliezen.

Verbinding is essentieel voor een gelukkig bestaan

De samenleving

Verbinding stopt niet bij de mensen die ik goed ken. Het zit ook in kleine, alledaagse ontmoetingen—een vriendelijk woord tegen de kassier, een praatje met de buurvrouw, een helpende hand voor een onbekende. Ik geloof erin dat we de wereld zachter maken als we elkaar als mensen blijven zien, in plaats van enkel als rollen of functies.

Oefening: Bewuste Verbinding

Kies vandaag één moment om bewust in verbinding te gaan met iemand:

Stuur een oprechte boodschap naar iemand die je waardeert.

Voer een gesprek zonder afleiding (geen telefoon, geen haast).

Toon je kwetsbaarheid—zeg wat je écht voelt in plaats van wat beleefd of veilig is.

Wat je aandacht geeft, groeit. En zo groeit ook verbinding.

8. Ik laat me graag inspireren

We leven in een tijd waarin inspiratie overal te vinden is. Boeken, podcasts, documentaires, gesprekken met boeiende mensen—ik kan er eindeloos van genieten. Ik slurp graag nieuwe inzichten op en laat me meenemen door verhalen, kennis en ideeën. Maar wat ik ondertussen heb geleerd, is dat inspiratie niet hetzelfde is als blindelings volgen.

Vroeger dacht ik dat, wanneer iemand me raakte met hun woorden of levensvisie, dat dé waarheid moest zijn. Dat ik hun pad moest kopiëren om hetzelfde resultaat te bereiken. Maar nu weet ik dat iedereen zijn eigen weg heeft. Wat voor de één werkt, hoeft niet per se bij mij te passen. Daarom kies ik bewust wat ik toelaat in mijn hoofd en hart. Ik voel in of iets resoneert, of het écht iets toevoegt aan mijn leven.

Ik luister graag naar podcasts over persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit en psychologie, maar laat de adviezen die niet bij me passen rustig liggen.

Boeken zijn een bron van wijsheid, maar ik filter eruit wat bij mijn waarden aansluit.

Inspirerende mensen kunnen me raken, maar ik volg hen niet als goeroes—ik laat me voeden, niet leiden.

Dit onderscheid maken geeft me vrijheid. Ik hoef geen nieuwe regels over te nemen, ik mag zelf ontdekken wat werkt voor mij. Inspiratie is als een open venster, niet als een gesloten doctrine.

Reflectievraag

Welke bronnen van inspiratie voeden jou écht? En welke mag je misschien loslaten?

9. Healing en coaching waren mijn redding

Vroeger dacht ik dat we waren wie we waren. Dat onze persoonlijkheid vastlag, dat onze pijn en patronen een deel van ons waren waar we maar mee moesten leren leven. Maar dat is niet waar. We kunnen groeien, veranderen, transformeren. We kunnen de bagage die niet van ons is loslaten en telkens dichter bij onze essentie komen.

Healing en coaching hebben me geleerd dat ik niet vastzit in mijn verhaal. Dat ik de overtuigingen die me klein houden mag doorzien en loslaten. Dat oude pijn geheeld mag worden. En dat, telkens als ik een laag afleg, ik weer een stukje vrijer word.

Wat ik leerde:

• We sleuren vaak dingen mee die niet van ons zijn—verwachtingen, familiepatronen, angsten die we ergens onderweg oppikten.

• Die patronen kunnen veranderen, als we bereid zijn ze te onderzoeken en los te laten.

• Ik hoef niet vast te zitten in ‘zo ben ik nu eenmaal’—ik mag telkens opnieuw kiezen voor wat bij mij past.

Healing en coaching helpen me om steeds opnieuw mijn waarheid te vinden en mijn eigen weg te bewandelen. Het vraagt moed, maar het is een van de mooiste dingen die er is: telkens meer mezelf worden.

10. Neem het niet te serieus - ik lach graag ;)

In ons dagelijks leven zijn we vaak zo gefocust op het 'doen' en 'bereiken' dat we de kunst van het lachen en relativeren soms vergeten. We nemen onszelf en de wereld veel te serieus. En hoewel er momenten zijn waarin serieus zijn nodig is, heb ik geleerd dat het niet de overhand mag nemen.

We zijn uiteindelijk maar een speler in het grote theater van het leven. Soms denk ik dat we onszelf te zwaar maken door alles te willen begrijpen, perfect te willen doen en de controle te willen hebben over alles om ons heen. Maar de werkelijkheid is dat er zoveel buiten onze invloed ligt, en dat alles uiteindelijk altijd weer verandert. De kunst is om mee te bewegen met wat er op je pad komt en jezelf niet te verliezen in de zoektocht naar perfectie.

Wat het me heeft gebracht:

Het leven is niet altijd zo serieus als we het maken. Lachen maakt dingen lichter en geeft ruimte voor groei.

Ik stel mezelf regelmatig de vraag: "Als ik dit loslaat, wat komt er dan vrij?"

Het helpt me om niet vast te zitten in angst of stress, maar om dingen in perspectief te plaatsen en het leven te omarmen zoals het is.

En hoewel we niet altijd weten wat de uitkomst zal zijn van een situatie, merk ik dat dingen die in het moment erg zwaar of moeilijk lijken, achteraf soms juist een enorm cadeau blijken te zijn. Dit heeft veel te maken met de manier waarop we de dingen bekijken.

Een hulpmiddel dat me daarbij helpt is de String of Pearls (of "Parels van wijsheid"), een tool die we bij Stutz tegenkomen. Het idee is simpel, maar krachtig: we leven vaak in het moment van de "parel", die moeilijk of verwarrend is, maar iedere moeilijkheid is slechts één van de parels in de ketting van je leven. De uitkomst komt pas achteraf—zoals bij het rijgen van parels, de ketting pas helemaal zichtbaar is als je verder kijkt dan de eerste paar. Elke gebeurtenis, hoe klein of groot, draagt bij aan het grotere geheel van je leven.

Lachen, relativeren en plezier maken zijn voor mij geen luxe, maar een essentieel onderdeel van het leven. Ze geven me de vrijheid om mijn leven met een open hart te ervaren en mijn ware zelf te omarmen.

Reflectievraag

Waarin kun jij het leven vandaag een beetje lichter nemen? Wat zou er gebeuren als je een moment stopt om te lachen om jezelf of de situatie? En kun je terugkijken op een moeilijke ervaring die nu een waardevolle les of cadeau blijkt te zijn?

Bedankt

Dat was een hele boterham ... en wat heb ik ervan genoten om even te reflecteren over mijn eigen pad, mijn eigen reis.

Het leven is vol onverwachte wendingen, en soms lijken de lessen die we leren in het moment zwaar of verwarrend. Toch biedt elke ervaring ons een kans om te groeien, om dichter bij onszelf te komen en om onze eigen waarheid te vinden. Of het nu gaat om het vinden van humor in de chaos, het vertrouwen op de kracht van onze waarden, of het omarmen van het onbekende—het draait allemaal om het durven leven in het moment.

Dus, ik nodig je uit om stil te staan bij jouw eigen reis. Wat zijn de lessen die je hebt geleerd? Wat zou er veranderen als je het leven een beetje minder serieus neemt? Welke inzichten heb jij omarmd die je nu richting geven?

Want uiteindelijk gaat het er niet om wat we bereiken, maar hoe we ons verhouden tot de wereld om ons heen. En dat begint bij de kleine keuzes die we elke dag maken.

Blijf je pad volgen met een open hart, en vergeet niet om af en toe te lachen—ook om jezelf.

Wil jij graag hierover een sparren? Of een Healing of Coaching sessie inboeken. Dat kan! Boek hier je GRATIS virtuele koffie.

Ken jij iemand die hier ook baat bij zou kunnen hebben? Sharing is caring!